Schadevrije jaren
KRRRRSSTTT, ik hoor meteen dat het fout zit. In een nauwe garage parkeer ik mijn auto net iets te strak in. Gevolg: een flinke lakschade en een deuk in de portier. Dit akkefietje speelde zeven jaar geleden maar ik word er iedere keer aan herinnerd als we de premie voor onze autoverzekering moeten ophoesten. Want mijn beroerde parkeeractie heeft een flink gat in onze schadevrije jaren geslagen.
Omdat mijn lief en ik overwegen onze cabrio in te ruilen voor een kindvriendelijker model, pakte ik de verzekeringspapieren er deze week eens bij. Schadevrije jaren +1, lees ik op de polis. Vreemd. Ik weet zeker dat we sinds dit incident geen beroep meer hebben gedaan op onze verzekering. Hoe kan dat?
Verzekeraars hebben hogere wiskunde gemaakt van het berekenen van schadevrije jaren. Mij lijkt het heel simpel. We hebben tien jaar een verzekering. Ik heb in één jaar schade gemaakt. Blijft over: negen schadevrije jaren. Of anders de volgende rekensom: we hebben tien jaar een verzekering. Ik heb zeven jaar geleden schade gemaakt, dus terug naar af. Blijft over: zes schadevrije jaren.
Maar verzekeraars vinden die eerste rekensom te coulant. Van ieder jaar dat je geen schade declareert, blijf je dan immers eindeloos profiteren. Daarentegen vinden ze het, denk ik, weer heel streng om alle schadevrije jaren in één keer weg te strepen om het moment dat je een keertje schade rijdt.
En dus nemen verzekeraars hun toevlucht tot ingewikkelde formules. Je kunt zelfs een negatief aantal schadevrije jaren hebben. Ik probeer me voor te stellen wat dat in de echte wereld betekent. Iets als: foei, je hebt nu slechts min twee jaar geen schade geclaimd. Huh?!
Om het nog ingewikkelder te maken, hebben sommige verzekeraars een no-claim-beschermer. Bij een ongeval lopen je schadevrije jaren dan wel terug maar de premie blijft gelijk. Ik voorspel dat er binnenkort een nieuw product op de markt komt. De no-claim-beschermer-beschermer. Een verzekering die voorkomt dat de premie stijgt als de no-claim-beschermer niet meer beschermt omdat je dat jaar twee keer een ongeluk hebt gehad.
Het nadeel van al die ingewikkelde sommen is natuurlijk dat een fout zo is gemaakt. Dat blijkt bij ons ook het geval. Onze verzekeraar zet nu een whizzkid aan het werk om uit te vogelen hoeveel we terugkrijgen. Ik ben benieuwd wanneer hij die breinbreker heeft opgelost. Misschien zijn we dan wel weer een schadevrij jaar verder.
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →