Psychologeld – Vieze lucht
Neem plaats op de sofa van Irene van den Berg. Zij analyseert iedere week ons economisch gedrag.
Kinderen die in de buurt van Schiphol wonen, hebben meer last van hun longen. De uitstoot van ultrafijnstof rond de luchthaven leidt tot een slechtere longfunctie en dat uit zich bij die arme koters in kortademigheid en een piepende ademhaling, bleek afgelopen week uit onderzoek van het RIVM. Ik had woedende reacties verwacht van ouders die rondom Schiphol wonen. In de trant van: de groei van de luchthaven mag niet ten koste gaan van de gezondheid van onze kinderen. Maar dan met veel emotie en krachttermen.
Milieuorganisaties reageerden fel. Maar de respons van ouders was – in de media in ieder geval – opvallend laconiek. ,,Dat is denk ik inherent aan het wonen in een grote stad. We kunnen niet allemaal op de Veluwe gaan wonen”, relativeerde een vader op een schoolplein in Badhoevedorp het nieuws in het Journaal. Ook de schooldirecteur was niet erg gechoqueerd door de resultaten. ,,Heel veel plekken in Nederland zijn niet zo gezond. Misschien zit je altijd nog beter hier dan bij de Hoogovens.”
Zouden ze ook zo reageren als er op het schoolplein plots een schoorsteen stond waar lucht uitkwam met dezelfde schadelijke gezondheidseffecten? Ik denk dat er dan direct een demonstratie was opgetuigd, of een handtekeningenactie.
Dat de schadelijke ultrafijnstof wordt uitgeblazen door vliegtuigen, maakt het probleem echter veel complexer. Die luchthaven gaat niet weg. Dat wisten die ouders ook toen ze een huis in Badhoevedorp of Haarlemmermeer kochten. Nu onomstotelijk vaststaat dat ultrafijnstof slecht is voor de gezondheid van hun oogappeltjes, lijken er maar twee opties te zijn: verhuizen of hopen dat het wel meevalt. Dat laatste is veel minder ingrijpend. En misschien hebben ze ook nog last van een sluimerend schuldgevoel, omdat ze zelf vaak vliegen. Of hebben ze een baan op de luchthaven.
Dit is geen kritiek op de ouders, hun reactie is heel menselijk en begrijpelijk. Ouders willen niet dat hun kinderen ongezonde lucht inademen en reageren daarom ‘onrealistisch optimistisch’. Het doet me denken aan twee onderzoeken die klimaatexpert George Marshall in zijn boek Don’t even think about it aanhaalt. Uit onderzoek in de VS, Canada en Groot-Brittannië blijkt dat mensen met kinderen minder gauw geloven dat klimaatverandering een bedreiging is en het ook minder prettig vinden om over klimaatverandering praten. Uit een ander Canadees onderzoek zou zelfs blijken dat het aantal klimaatontkenners onder mensen met kinderen 60 procent hoger is dan onder kinderlozen.
De vader uit Badhoevedorp heeft overigens wel een punt: we kunnen niet allemaal op de Veluwe gaan wonen. Daarom zou de overheid strengere regels aan Schiphol moeten stellen. Om zo te voorkomen dat de kinderen uit Badhoevedorp en Haarlemmermeer hijgend en piepend over straat hoeven. Zelfs als hun ouders zeggen dat het allemaal wel meevalt.
‘We kunnen niet allemaal op de Veluwe gaan wonen’
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Vliegen of niet? Hoe je een reisruzie aanpakt →
Zo kom je duurzaam de zomer door →
‘Praten helpt niet, straf vervuilers via hun portemonnee’ →
