Published on juli 1st, 2016 | by Irene van den Berg
0Frictie: Miscommunicatie
Mijn man en ik hadden het plan opgevat om ons dochtertje mijn meisjesnaam te geven. Van den Berg dus. Omdat we allebei mijn naam mooier vinden – nee, ik verklap de zijne niet. Een telefoontje naar de gemeente leerde dat onze wens wel wat voeten in de aarde had. We moesten samen naar het gemeentehuis komen. De telefoniste stuurde direct een bevestiging, gericht aan meneer en mevrouw Van den Berg. Op dat moment besloten we het plan uit ons hoofd te zetten, uit angst dat er nog vele administratieve missers zouden volgen. Ons dochtertje draagt nu ‘gewoon’ mijn mans naam.