Look-a-likes
Even onder ons: ik zit niet altijd in mijn nieuwste jurkje, met geföhnd haar en onder een dikke laag make-up deze column te tikken. Soms frommel ik ’s ochtends mijn haar in een knotje en ben ik al blij als ik tijd heb om een beetje mascara op te doen, terwijl ik met een schuin oog controleer of mijn dochtertje haar boterham met smeerkaas niet tegen de muur plakt. Bovenstaande foto is dus niet altijd even waarheidsgetrouw.
Ik vertel dit omdat Nijmeegse onderzoekers zich afgelopen week nogal kritisch uitlieten over foto’s van dokters. De licht grijzende George Clooney-look-a-likes die je vaak in reclamecampagnes ziet, zouden niet genoeg op échte artsen lijken. De onderzoekers bekeken honderden stockfoto’s van dokters. Op 89 procent stond volgens hen een foutje, variërend van doktersjassen die nonchalant openhingen tot artsen die horloges en ringen droegen. Allemaal verboden in het ziekenhuis. Zolang stockfoto’s niet de voorschriften weerspiegelen, moeten ze niet worden gebruikt in de zorg, aldus de wetenschappers.
Ik vind dat nogal streng. Volgens mij staat geen enkele beroepsgroep waarheidsgetrouw op stockfoto’s – Ik vraag me bij stockfoto’s sowieso vaak af of er wel mensen van vlees en bloed op te zien zijn-. Om die stelling te checken, google ik op afbeeldingen van bankiers. Een van de eerste hits is een knappe vent in pak die tot aan zijn oksels in het geld staat. Bij de zoekterm makelaars hoest Google veel afbeeldingen van jonge knappe blonde vrouwen op.
Waarheidsgetrouw? Nee, maar wel heel onschuldig. Afgelopen week kwam echter ook een groep minder gezellige look-a-likes in het nieuws. Volgens de Fraudehelpdesk worden cybercriminelen steeds geraffineerder in het na-apen van banken. Een paar jaar geleden verstuurden de oplichters nog mailtjes in slecht Engels vanuit mailadressen als abnarmo@india.com. Nu mailen ze in foutloos Nederlands in de huisstijl van je eigen bank. Soms bijna niet van echt te onderscheiden.
Ik moest altijd een beetje gniffelen om mensen die hun toegangscodes voor internetbankieren naar een ‘medewekker van de Raabobank’ mailden. Maar nu criminelen hele internetbankieromgevingen nabouwen is mij het lachen vergaan – in tegenstelling tot de foto hierboven waar ik nog wel lachend opsta, waarvan akte – Ik ben er inmiddels niet meer zo zeker van dat ik nooit slachtoffer van cyberboeven zal worden. De nep-bankmedewerkers zijn opvallend goed geworden.
Het is heel lastig je te wapenen tegen deze gevaarlijke look-a-likes. Mij helpt het als ik af en toe weer even word gewezen op de sluwheid van internetcriminelen. Met deze column doe ik mijn duit in het zakje. Hopelijk nemen jullie mijn waarschuwing serieus. Ook al doe ik me af en toe ook een beetje anders voor dan ik ben.
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →