Psychologeld – Fastfood
Neem plaats op de sofa van Irene van den Berg. Zij analyseert iedere week ons economisch gedrag.
Ooit een KFC in een villawijk gezien? Of een felverlichte McDonald’s in een lommerijke buurt met enkel vrijstaande woningen? Ik denk het niet. Fastfoodtenten vind je doorgaans in de binnenstad, vlakbij de snelweg of in arme wijken. Vooral dat laatste is problematisch. Doordat er in achterstandswijken veel meer snackbars, shoarmatenten en goedkope pizzeria’s zitten, worden arme mensen vaker verleid om voor slecht voedsel te kiezen.
Ruim negentig procent van de gemeentes heeft geen beleid om het aantal fastfoodketens aan banden te leggen, zo bleek dit weekend uit een enquête van deze krant onder wethouders. Terwijl gemeenten dat via hun bestemmingsplannen wel degelijk kunnen doen. Een grote groep wethouders – opvallend vaak VVD-lid – vindt dat echter helemaal niet nodig. Hun argument: het is niet aan de overheid om te bepalen wat consumenten eten.
Maar ondertussen geeft de overheid wel geld uit aan allerlei voorlichtingscampagnes over voeding. Zo financiert Den Haag het Voedingscentrum, dat informatie geeft over gezond eten. Hoe zinvol is het om mensen op hun eetgedrag aan te spreken als je toestaat dat hun wijk wordt overspoeld door aanbieders van hamburgers, frikandellen en broodjes shoarma? Je lekkere trek weerstaan is een stuk gemakkelijker als je niet tegenover een Febo-automatiek woont. Als de overheid zich dan toch met het eetgedrag van mensen bemoeit, dan is een aanpassing van het bestemmingsplan effectiever dan het zoveelste voorlichtingsfilmpje.
Vooral omdat bewoners van arme wijken meer uitdagingen hebben als het om gezond leven gaat. Vaak is er in hun buurt minder groen om te bewegen. Bovendien zijn arme wijken vaak onveiliger waardoor mensen ’s avonds sneller binnen blijven. En dus niet nog een rondje gaan joggen of fietsen.
Wonen in een achterstandswijk is schadelijk voor de gezondheid. Wie in een arme wijk woont met veel fastfoodtentjes en een gebrek aan actieve recreatiemogelijkheden, zal sneller ongezond gedrag vertonen. Dat blijkt ook: bewoners van arme wijken hebben vaker last van overgewicht en diabetes (type 2). En die gezondheidskloof neemt alleen maar toe: de twintig procent hoogste inkomens in Nederland worden ongeveer negen jaar ouder dan de laagste twintig procent, zo bleek vorig jaar uit onderzoek van pensioendenktank Netspar. In tien jaar is dat verschil met twee jaar toegenomen.
Vaak wordt een relatie gelegd tussen opleiding en gezondheid: mensen in arme wijken zijn vaker laagopgeleid en leiden een ongezonder leven omdat ze niet de kennis hebben om het beter te doen. En dus bestookt de overheid ze met allerlei informatie. Vergeten wordt dat er ook een direct verband is tussen levensstijl en de plek waar je woont. Door wijken anders in te richten maak je het voor bewoners gemakkelijker om gezond te leven.
‘Lekkere trek weerstaan is makkelijker als je niet tegenover de Febo woont’
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Overlast en obesitas, maar niemand stopt de opmars van fastfoodketens in Rotterdam →
Waarom benut Nederland nu pas Europese voedselsteun? →
‘Uitbannen van extreme rijkdom is een mooi ideaal’ →
