Column – Ijdeltuit
Irene’s gezonde verstand zegt: antirimpelcrèmes werken niet. Daar dwars doorheen schreeuwt haar innerlijke ijdeltuit: maar die ene misschien wel, probeer het gewoon voor die paar tientjes! En dat is precies wat de beauty-industrie wil.
‘Iedereen heeft precies zoveel ijdelheid als het hem aan verstand ontbreekt’, aldus de beroemde filosoof Friedriech Nietzsche. Hmm, ik vraag me af wat dat zegt over mijn intelligentie. In mijn werk ben ik best gevoelig voor erkenning en waardering. En ook als het om mijn uiterlijk gaat ben ik niet immuun voor ijdeltuiterij. Dat ik tegen de veertig loop met bijbehorende beginnende rimpels en wallen, raakt me meer dan ik graag toegeef.
Ineens ben ik ook gevoeliger voor antirimpelcrèmereclames. Want hoe heerlijk zou het zijn als je er jaren jonger uitziet door een zalfje in een potje. Antirimpelcrèmes werken niet, zegt mijn verstand als ik weer een beeldschone twintigjarige een nieuw crèmpje zie promoten. Maar stel nu dat deze ene wél helpt, schreeuwt mijn innerlijke ijdeltuit er dwars doorheen. Het zijn maar een paar tientjes, je kan het toch proberen.
Als ik eerlijk ben, betaal ik graag voor de illusie van de eeuwige jeugd. Als ik ’s avonds mijn make-up eraf haal en niet zo blij ben met mijn spiegelbeeld, kan ik nog altijd lekker smeren en geloven in een strakke en rimpelloze toekomst. Het is een beetje vergelijkbaar met het kopen van een oudejaarslot: je weet ook wel dat je die hoofdprijs nooit gaat winnen, maar het is zo fijn om erover te dromen.
Ook dan spelen antirimpelscremes ook nog slim in op mijn verliesaversie. Uit allerlei experimenten is gebleken dat mensen het erger vinden om te verliezen dan dat we er gelukkig van worden om iets te bezitten. En dat geldt niet alleen voor het bedrag dat op onze bankrekening staat. Toen ik twintig was, dacht ik nooit: wat heerlijk dat ik zo’n fijn strak huidje heb. Maar nu vind ik het ineens wel erg om dat rimpelloze huidje te verliezen. Het zou als dubbel verlies voelen als er een zalfje zou bestaan die mijn rimpels kon tegenhouden, en ik daar geen gebruik van had gemaakt.
Het fijne aan zo’n smeerseltje is ook het gemak. Het is wél wetenschappelijk bewezen dat minder in de zon bakken, helpt tegen huidveroudering. Maar zonnebaden is zo fijn. Niet roken is ook een aanrader. Gelukkig gaat mij dat gemakkelijk af, maar dat kan niet iedereen zeggen. Uit recent onderzoek van het Erasmus MC in Rotterdan blijkt bovendien dat vrouwen die veel groente, fruit en vis eten, minder rimpels krijgen. Oja, en mogen we ook geen alcohol drinken, want dat doet het effect teniet. Als beloning voor al dat gezonde gedrag krijgen we maar liefst 4 procent minder rimpels. Je moet toch al flink wat rimpels hebben, wil je dat verschil zien. Voor mannen helpt gezond eten vreemd genoeg trouwens niet tegen rimpels.
Opvallend aan het laatste onderzoek is dat de Rotterdamse onderzoekers in hun artikel ‘omgekeerde causaliteit’ niet uitsluiten. Oftewel, in plaats van dat vrouwen die ongezond eten meer rimpels hebben, zou het ook kunnen dat vrouwen met meer rimpels ongezonder eten. En het zou het kunnen dat vrouwen met rimpels minder zonnebrand gebruiken (voor roken zijn de resultaten wel gecompenseerd). Wellicht onder het mom van: het maakt toch allemaal niks meer uit.
In dat geval is ijdeltuiterij niet alleen negatief: het helpt ons om gezond te leven. Of zoals een tegeltjeswijsheid luidt: ijdelheid behoedt ons voor sommige dwaasheden, zoals ze ons ertoe brengt andere te begaan.
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Wat onze inrichting allemaal aanricht →
Niet meer vliegen, hoe erg is dat nou helemaal? →
Ode aan het rijtjeshuis →
