Blindelings vertrouwen
Hoe kom ik van mijn schuldgevoel over een (te) dure aankoop af? Door iets anders te verkopen op Marktplaats. Die ultrahippe steigerhouten salontafel was misschien een impulsaankoop. Maar nu kan ik wel iemand gelukkig maken met mijn Ikea-tafeltje met eikenfineer.
Zo zette ik de afgelopen jaren een groot deel van mijn inboedel op Marktplaats. Onlangs probeerde ik nog van wat oude keukenapparatuur af te komen door deze gratis aan te bieden. Ik werd platgebeld. ‘Hallo met Henkie, ik kom dat magnetronnetje vanavond om half twaalf ophalen’. Maar op dat tijdstip wil ik geen vreemde mannen meer aan de deur. Of: ‘Allo, jij graties keukenspoelen naar mij toe brengen? Allo?’ Belangrijke les: zet nooit je mobiele nummer op Markplaats, zeker niet als je wat voor nop aanbiedt.
Een recent experiment: kleding verkopen via Markplaats. Ik probeer het met een rokje waarvan ik de dierenprint achteraf nogal kinderachtig vind. Vijftien euro moet ie opbrengen en ik heb snel beet. Volgens goed Markplaats gebruik laat ik het kledingstuk niet thuis afhalen maar bied ik aan het rokje per post te versturen. Dat roept wel een dilemma op: als je niet gelijk oversteekt aan de deur, wie komt dan het eerst over de brug? Ik met mijn rokje of zij met het geld?
Eens kijken wat Marktplaats adviseert. Onder het kopje ‘Help en info’ staat het volgende: ‘Als u de koop heeft gesloten dan gaat u over tot betaling. Het is altijd het beste als u persoonlijk bij de verkoper langsgaat om uw aankoop op te halen en af te rekenen. Maak nooit grote bedragen over naar iemand die u niet kent, hoe betrouwbaar de verkoper ook overkomt!’
Vijftien euro is geen groot bedrag dus ik vraag haar het geld over te maken. Nog dezelfde dag staat het op mijn rekening. En ze vraagt niet eens om een adres of een kopie van mijn identiteitsbewijs. Het enige wat ze heeft is mijn naam, mailadres en rekeningnummer. Nogal onverstandig, zou je zeggen. Maar volgens een vriendin, die vaak kinderkleertjes op Marktplaats verkoopt, is dit volstrekt gebruikelijk. Van alle hoeken uit het land krijgt zij geld overgemaakt. En uiteraard levert ze ook altijd netjes de rompertjes, jurkjes en tuinbroekjes.
Het geeft me een warm gevoel. Ook al gaat het om weinig geld, wat heerlijk dat we elkaar af en toe nog blindelings vertrouwen. Mijn geloof in de mensheid krijgt spontaan een oppepper. Misschien had ik toch gewoon om half twaalf met Henkie moeten afspreken.
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →