Collegakloof
Die steuntrekkers pikken onze banen in! Nee, dit is geen domme opmerking over buitenlanders. Dit is serieuze kritiek aan het adres van zzp’ers. In de politiek en media zijn wij steeds vaker het onderwerp van discussie. Stop met zzp’er bashen!, roepen veel collega-eenpitters. Maar dat is te makkelijk. Wie kritiek krijgt, siert het als-ie goed in de spiegel kijkt. Dus lief spiegelbeeld, vertel eens even…
Ben ik echt zo’n profiteur?
De grootste ergernis jegens zzp’ers is dat ze nauwelijks belasting zouden betalen. Ze zouden hun slechtbetaalde hobby in stand houden op kosten van de belastingbetalende loonarbeider. Nu vind ik niet dat ik buitengewoon veel belasting betaal. Dat komt door een aantal fijne aftrekposten, zoals de hypotheekrenteaftrek en inderdaad de zelfstandigenaftrek. Maar ook omdat ik niet betaal voor werknemersverzekeringen als de WW en WIA, waar ik ook geen gebruik van maak. Nee, ik ben aangewezen op een peperdure arbeidsongeschiktheidsverzekering die mijn ondernemersvoordeeltjes – bijna – helemaal teniet doet. En verder betaal ik gewoon accijns, btw en wegenbelasting.
Ben ik echt zo’n baneninpikker?
Oei, een lastige. In de journalistiek verdwijnen veel vaste banen. Het werk wordt vervolgens vaak overgenomen door freelancers, zoals ik. Ik kan me voorstellen dat journalisten in vaste loondienst dat met lede ogen aanzien. Maar ik zou hen wel de vraag willen stellen: is jouw vaste baan meer waard dan mijn freelancewerk?
Ben ik echt zo’n schoothondje?
Zzp’ers mogen zich graag voordoen als vrijgevochten ondernemers, in praktijk zijn het gewoon onderknuppels die je heel gemakkelijk kunt ontslaan. En ze zijn zo naïef dat ze dat niet eens in de gaten hebben. Tenminste, zo luidt de kritiek. Nu voel ik me nooit een schoothondje, maar ik voel me weleens onbegrepen. Bijvoorbeeld als mij wordt gevraagd om gratis extra werk te doen. Iedere zzp’er krijgt regelmatig die vraag. Niet iedere zzp’er gaat erop in.
En zo, lief spiegelbeeld, heb ik toch weer mijn eigen straatje schoongeveegd. Ten koste van collega’s in loondienst, die het niet zouden begrijpen. En dat is volgens mij precies wat er vaak misgaat. Er gaapt een behoorlijke kloof tussen de belevingswereld van zzp’ers en vaste werknemers. Een collegakloof, zeg maar.
Een collega in loondienst kan mij verwijten dat ik een oneerlijke concurrent ben omdat ik hulp krijg van de fiscus. Ik zou hem andersom kunnen verwijten dat hij mij als onderknuppel behandelt. Maar we kunnen ook overleggen hoe het beter kan. Want, lieve collega in vaste dienst, het kan zomaar zijn dat je binnenkort in mijn schoenen staat. Wees niet bang, die zitten best lekker.
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →