Waardevol schouderklopje
– “Nou Stefan, daar zitten we dan. Hoe vind je zelf dat het gaat?”
– “Tsja, wel goed, geloof ik. Beetje druk de laatste tijd.”
– “Ja, dat snap ik. Toch goed dat je die cursus hebt gevolgd. En, wat wilde ik nog meer zeggen… Even mijn blocnote erbij pakken. Oja, hier staat het: je komt altijd netjes op tijd. En je bent collegiaal. Als iemand ziek is, vind je het meestal geen probleem om in te vallen.”
– “Ja, dat hoort erbij, hè.”
– “Oja, dan nog een tip. Je zou wat netter kunnen werken.”
– “Oké, daar zal ik op letten.”
– “Nou mooi, dan hebben we dat ook weer gehad. Ga je nog op wintersport?”
December is niet alleen de maand van de gezelligheid en cadeautjes, maar ook van het functioneringsgesprek. Helaas ontstijgen veel beoordelingsgesprekken bovenstaand niveau niet. Dat komt omdat ze vaak even tussen alle kerstborrels en decemberdeadlines doorgejast worden. Met minimale voorbereiding en zonder duidelijk doel. Geen wonder dat veel managers en werknemers af willen van die – in hun ogen – zinloze bijeenkomsten.
Bij de krant waar ik in dienst was, heb ik maar een handjevol beoordelingsgesprekken gehad. En die waren altijd een tikkie ongemakkelijk. Privé praten kan niet op een volle redactievloer. En dus werden we één voor één naar een kaal spreekkamertje geroepen, waar de chef dan zat. Die had op de achterkant van een oud printje wat sterke punten en uitdagingen gekrabbeld, die hij in sneltreinvaart oplepelde. En voordat ik mijn bekertje thee leeg had, kon ik een collega op zijn schouder tikken.
Maar als eigen baas ben ik de waarde van het ouderwetse functioneringsgesprek weer gaan inzien. Ik mis dat er iemand aan het einde van het jaar met mij mijn zakelijke diepte- en hoogtepunten bespreekt. Ik mis de feedback van een leidinggevende die mijn blinde vlekken ziet. En, eerlijk gezegd, ook het schouderklopje. ‘God gedaan Irene’, klinkt toch beter uit iemand anders zijn mond. Dus roep ik alle werknemers op om het functioneringsgesprek te koesteren. Laat dat niet door je neus boren!
Maar de werknemer 2.0 wil het hele jaar door feedback, niet één keer op een ochtend in december. Zo betoogden twee Tilburgse wetenschappers laatst. Zij pleiten ervoor om het beoordelingsgesprek te vervangen door ‘een individuele benadering die talenten van mensen erkent en ontwikkelt.’ Een beoordelingsgesprek zou vaak teveel nadruk leggen op iemand zwakke punten, terwijl je beter kunt focussen op iemand zijn kwaliteiten.
Dat klinkt goed, maar ik maak me toch een beetje zorgen over de baas van Stefan. Want je moet als manager dan wel het talent hebben om het talent van anderen te erkennen en ontwikkelen. Laten we dat functioneringsgesprek voor sommige bazen dus nog maar even niet schrappen.
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →