Toedeledoki
Doe allemaal even mee. Handen omhoog wie er vóór graaiende bankiers is. Niemand?! Onze minister-president wilde afgelopen week gemakkelijk scoren met een uithaal naar de zakkenvullerij in de financiële sector. Natuurlijk luister ik, net als de rest van Nederland, graag naar een sneer richting de grootgraaiers. Maar zoek het eerst wat dichter bij huis, Mark.
Onze minister-president sprak stoere woorden op het VVD-congres: „Ik begrijp werkelijk niet dat er bankiers zijn die zeggen dat ze in het buitenland zoveel meer kunnen verdienen. Dan denk ik: toedeledoki, ga dan, en zoek die baan in Londen. Maar ik zie het nooit gebeuren.” Opvallend genoeg vond de VVD het vorig jaar nog helemaal niet zo okidoki om de bonussen van bankiers verder in te perken. “Banken en activiteiten vertrekken dan gewoon naar het buitenland. Doe dat dus niet!”, aldus VVD-fractievoorzitter Habbe Zijlstra.
Maar inmiddels is het boek Dit kan niet waar zijn van Joris Luyendijk, dat een schrikbarend inkijkje geeft in de financiële hart van Londen, zo’n 190.000 keer over de toonbank gegaan. En is bankiertje bashen een vast onderdeel van feestjes en partijen. Dus ik snap die draai wel. Maar Mark, als je echt stoer bent, dan vervang je het woord ‘bankier’ door ‘ambtenaar’ en maak je een einde aan het gegraai in eigen gelederen. Als voorbeeld voor de financiële sector.
Over zelfverrijking onder ambtenaren zei Rutte overigens ook wel iets tegen zijn VVD-maatjes. Volgens hem moeten woningcorporaties, scholen en ziekenhuizen niet vergeten dat ze met belastinggeld worden betaald. „Dat betekent dat je een beetje terughoudend bent. Ik vind dat we elkaar daar op moeten aanspreken.” Sorry, ‘een beetje’ terughoudend. Hoezo ‘een beetje’?!
Maar goed, in dat geval wil ik Alfred Huitema graag aanspreken. Deze geflopte directeur ontvangt een oprotpremie van negen ton van onze waterschappen. Negen ton vind ik persoonlijk ‘een beetje’ veel. En blijkbaar had hij zelf ook in de gaten dat deze lik uit de honingpot niet lekker zou vallen. De betrokkenen hielden angstvallig hun mond over deze verkwisting van belastinggeld. En de deal werd weggemoffeld in een jaarverslag.
En natuurlijk willen een paar Tweede Kamerleden nu opheldering. Helaas weet ik al waar deze rituele verontwaardiging mee eindigt: de mededeling dat er niets aan te doen is. De wet verbiedt een ontslagvergoeding van meer dan 75.00 euro. Maar dat geldt toevallig net niet voor contracten die voor 2013 zijn afgesloten en voor 2017 worden beëindigd. Zoals dat van Huitema. Helaas pindakaas en over tot de orde van de dag.
Ja toedeledoki, Mark. Deze keer niet. Na die ferme taal ben je het ons verschuldigd op te treden tegen deze zakkenvullerij. Meer dan een beetje.
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →