Bekoelde liefde
Lieve Jeroen, we moeten praten. Ik heb je best hoog zitten als minister van Financiën. Maar omgekeerd heb ik het gevoel dat de liefde is bekoeld. Ooit voelde ik me als zzp’er het oogappeltje van Den Haag. Hét voorbeeld van de flexibilisering van de arbeidsmarkt. Maar het vuurtje is gedoofd. Ik ben nu een probleem geworden waar je onderzoek naar laat doen.
Ik wil weten waar ik aan toe ben. “Ik denk dat er wat moet veranderen”, antwoordde je vorige week op een vraag van een journalist over de hoge kosten van zzp’ers. Maar dat vind ik veel te vaag, Jeroen. Ik dacht altijd dat jij ook blij was met onze vrije relatie. Ik regel mijn eigen pensioen en doe geen beroep op je als ik arbeidsongeschikt raak. In ruil daarvoor betaal ik minder belasting. Eerlijk toch?
Begrijp me niet verkeerd, ik zie dat de belastingvoordelen voor zelfstandigen best royaal zijn. En je moet bezuinigen, dat snap ik ook. Maar besef wel dat een relatie is gebaseerd op geven en nemen. Als jij alle belastingvoordelen weghaalt bij zzp’ers, dan is het fair dat daar meer sociale zekerheid tegenover staat. Alleen blijft van flexibiliteit dan weinig meer over. Is dat echt wat je wilt?
Nu ik toch bezig ben, nog even een irritatiepuntje. Zullen we stoppen met de term zelfstandige zonder personeel? Die is zo negatief. Ik heb dan geen eigen personeel, maar ik bén mijn eigen personeel. Ik heb voor mezelf een baan gecreëerd in een moeilijke tijd in een lastige branche. En dus hoef ik geen beroep te doen op sociale voorzieningen als de WW of de bijstand.
En ik ben ook klaar met die loze verwijten van jou en je collega’s. Ik ben niet zelfstandig geworden vanwege de fiscale voordeeltjes. Maar ik ben voor mezelf gaan werken omdat ik het interessant vind om voor verschillende media te werken. En ik wil ook niet meer beticht worden van verkapte loondienst. Ik heb vele opdrachtgevers en ben bij geen enkele ooit in loondienst geweest.
Ik ben niet veranderd in al die jaren; de blik van de overheid is veranderd. Maar ik hoop stiekem dat je weer een keer zo naar me kijkt als vroeger. En dat je me dan weer waardeert en behandelt als de ondernemer die ik ben. In voor- en tegenspoed.
Liefs, Irene
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →