Ja, ja en nog eens nee
“Hallo, met Irene van den Berg.”
“Goedemorgen, met Christel van Energie X. Zou u graag uw energiekosten omlaag brengen?”
“Uh…ja.”
“En vindt u het ook belangrijk dat energiemaatschappijen investeren in groene energie?”
“Uh…ja.”
“Dan is onze goedkope groene energie echt iets voor u. Ik neem aan dat u daar wel interesse in heeft?”
Een typisch gevalletje van de ja-fuik. Een veelgebruikte truc van gehaaide telefonische verkopers. Als je al een aantal keer ja hebt gezegd, is het moeilijker om daarna een aanbod af te slaan. Het lijkt dan net of je daarvoor uit je nek hebt zitten kletsen: ik zeg wel dat ik groene energie belangrijk vind maar ik ga natuurlijk niet de moeite nemen om over te stappen. Dit was trouwens een fictief gesprek. In werkelijkheid heb ik geen enkel geduld met telemarketeers en gaat het meestal zo:
“Hallo, met Irene van den Berg.”
“Goedemorgen, met Christel van Ener…”
“Is dit een verkoopgesprek?”
“Ik wil u graag een paar vragen stellen over…”
“Daar ben ik niet geïnteresseerd in. Tot ziens!”
“Maar…”
Tuut tuut tuut.
Onbeschoft misschien, maar ik vermijd hiermee een andere bekende verkooptruc: een band opbouwen. Een vriend wijs je namelijk minder snel af dan een onbekende. Dus hoe korter ik Christel aan de telefoon heb, des te beter.
Maar je kunt ook iemand té snel afkappen. Zo reageerde ik pas nogal afgemeten toen iemand, die zonder nummerherkenning belde, mij een leuke klus wilde bezorgen: “Is dit een verkoopgesprek?” “Uh, nou ik zou graag kennis maken voor een opdracht… ” Niet echt handig…
En dus heb ik deze week zowel mijn zakelijke als mijn mobiele nummer nog maar eens ingevoerd bij het Bel-me-niet-register. Wie hier staat ingeschreven, zou met rust gelaten moeten worden door gladde telemarketeers. Waterdicht is het systeem helaas niet, want ik had mijn mobiele nummer al eerder ingeschreven. Maar nu ik zeker weet dat mijn beide nummers erin staan, hou ik jullie in de gaten, irritante telemarketeers. Na vier weken moet de inschrijving helemaal rond zijn. De eerste verkoper die mij daarna nog belt, meld ik bij Consuwijzer.
En Christel, als ik wil overschakelen van energieleverancier, dan bel ik jou wel. En dan wil ook best even gezellig met je praten.
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →