Robbertje onderhandelen
Ik heb een hekel aan onderhandelen. Gelukkig heeft mijn lief wél stalen zenuwen. Want nu ons huis te koop staat, moeten we er toch aan geloven. Een vriendin, die in hetzelfde schuitje zit, klaagde laatst: “Ik vind die onderhandelingen zo omslachtig. Ik leg eerst wat bovenop de prijs, zodat een ander er dat weer af moet praten. Waarom rekent iedereen niet gewoon een vaste prijs voor zijn woning?!”
Ik legde haar uit dat huizenprijzen nu eenmaal tot stand komen door vraag en aanbod. Maar ik was het ondertussen heimelijk met haar eens. Wat zou het een hoop buikpijn schelen als de prijzen op Funda geen vraagprijzen maar echte prijzen waren. Zoals in de winkel.
Misschien denk ik zo omdat ik een meisje ben. Keer op keer blijkt namelijk dat vrouwen geen goede onderhandelaars zijn. Nederlandse vrouwen verdienen zo’n 18 procent minder dan hun mannelijke collega’s, die hetzelfde werk doen. Een belangrijke reden is dat vrouwen zich te bescheiden opstellen tijdens salarisonderhandelingen. En met overslaande stem om opslag vragen. En daarmee doen we onszelf behoorlijk tekort. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk.
Het belangrijkste probleem is volgens mij dat een voorstel van een vrouw vaak al een compromis is. Voordat zij haar getal noemt, heeft ze in haar hoofd al een uitgebreide onderhandeling gevoerd. Zo van: ik wil 20, maar ik denk dat de ander wel 10 zal willen. Dan stel ik 15 voor. En aan het eind van de onderhandeling is ze teleurgesteld dat ze op 12 uitkomt. Tsja.
Ik zie het ook gebeuren bij vrouwelijke zelfstandigen. Ze stellen bij voorbaat al een lagere prijs voor omdat hun klant ‘pas net gestart is met zijn bedrijf’’ of ‘de vorige keer ook maar weinig kon betalen.’ Of ik dat ook doe, laat ik uit onderhandelingsoogpunt maar even in het midden. – Lieve opdrachtgevers, neem deze column alsjeblieft met een korreltje zout –
De volgende vraag is: waarom gedragen veel vrouwen zich als hun eigen tegenstander tijdens een robbertje onderhandelen? Als je het positief draait, kun je zeggen dat vrouwen minder egoïstisch zijn en een betere sociale antenne hebben. Oftewel, kudoos voor de slecht onderhandelende vrouw! Maar je kunt ook stellen dat vrouwen te laf en conflictmijdend zijn om goed te kunnen onderhandelen.
De waarheid ligt waarschijnlijk in het midden. Tenminste dat zou hij moeten liggen. Maar omdat het hier om vrouwen gaat, ligt ie waarschijnlijk een stukje links van het midden. Waardoor we er ook weer te weinig kudoos uit weten te slepen.
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →